Bitki Rehberi: Hıyar Yetiştiriciliği

İçerik

1. Yetiştiricilik gereksinimleri
2. Önemli gelişim parametreleri
3. Seralara özel referansla ışık
4. Nisbi nem
5. Serada karbondioksit
6. Tohum çimlenmesi
7. Dikim
8. Toprak
9. Kafesleme
10. Sera Hıyarı
11. Özel hassasiyetler
12. Verim
13. Hasat

 

2.1 Bitkinin hıyar yetiştiricilik gereksinimleri ve alışkanlıkları

Hıyar yarı tropik bir bitki gibi tepki verir. En iyi yüksek sıcaklık, nem ve ışık yoğunluğu koşulları altında ve kesintisiz su ve besin kaynağı ile büyür. Uygun ve istikrarlı çevre ve beslenme koşulları altında ve zararlılar kontrol altına alındığında bitkiler hızla büyür ve yoğun bir şekilde verime yatar. Ana gövde, yanlar ve dalları hızla büyür. Maksimum ışığı kesen ve yeterli hava hareketine izin veren optimum bir kanopi sağlamak için tek bir gövdeye sık sık budama ve dikey terbiye telleri boyunca eğitime ihtiyaçları vardır.

 

Optimal koşullar altında, başlangıçta her bir yaprağın aksilinden (yaprak ile dala arası köşe) daha fazla meyve gelişebilir, daha sonra meyve gelişiminde sıkıntı olmaması için seyreltme gerekebilir. Çok fazla meyve vermesine izin verilen bitkiler tükenir, meyveyi yarıda bırakır ve zamanla meyve gelişiminde büyük dalgalanmalar olur. Aşırı bitki gelişimi, hızlı büyüme, kalın ve kırılgan gövdeler, büyük yapraklar, uzun dallar, koyu yeşil yapraklar, meyve bolluğu ve büyük, koyu sarı çiçekler ile işaret edilir. Öte yandan, hıyarlar elverişsiz koşullara çok duyarlıdır ve en ufak bir stres büyümelerini ve verimlerini etkiler.

Meyveler yalnızca yeni üretilen yaprak koltuklarında geliştiği için büyümeyi teşvik etmek için büyük budama gerekebilir. Zayıflamış laterallerin tamamının çıkarılması etkilidir.

 

2.2 Önemli Hıyar Gelişim Dönemleri

2.2.1 Sıcaklık, genel ve seralara özel referanslar

Hava sıcaklığı, bitkisel büyümeyi, çiçeklenmeyi, meyve büyümesini ve meyve kalitesini etkileyen ana çevresel bileşendir. Mahsulün büyüme hızı, ortalama 24 saatlik sıcaklığa bağlıdır, ortalama hava sıcaklığı ne kadar yüksekse büyüme o kadar hızlı olur. Gece hava sıcaklığındaki değişim ne kadar büyükse, bitki o kadar uzun ve yaprak boyutu o kadar küçük olur. Maksimum büyüme yaklaşık 28 ° C gündüz ve gece sıcaklığında gerçekleşmesine rağmen, maksimum meyve üretimi 19-20 ° C gece sıcaklığı ve 20-22 ° C gündüz sıcaklığı ile sağlanır. Bu nedenle Tablo 2.1'de önerilen sıcaklıklar, büyüme mevsimi boyunca orta düzeyde mahsul büyümesi ile birlikte sürekli, yüksek meyve verimliliği için tasarlanmış bir uzlaşmadır.

 

Sıcak havalarda (yani ilkbaharın sonları ve erken sonbahar), ağır meyve yükü nedeniyle vejetatif büyümeyi teşvik etmek için özellikle geceleri hava sıcaklığı ayarlarını 2 ° C'ye kadar azaltın. Bu rejim enerji tasarrufu sağlar, çünkü 24 saatlik bir ortalama hakim yüksek sıcaklıklar ve uygun ışık koşulları ile sağlanabilir.

 

 

Tablo 2.1: Hıyar yetiştiriciliği için önerilen hava sıcaklıkları

	Düşük ışık (°C)	Yüksek ışık (°C)	CO2 ile (°C)
Gece minimum*	19	20	20
Gündüz minimum	20	21	22
Havalandırma	26	26	28

*Minimum 19 ° C kök sıcaklığı gereklidir, ancak 22-23 ° C tercih edilir.

 

Optimum günlük ortalama hava sıcaklığı 15-24°C'dir (65-75 ° F). Büyüme için optimum sıcaklıklar gece; yaklaşık 18°C ve gün boyunca; yüksek ışık yoğunluğunun eşlik ettiği yaklaşık 28°C'dir.

 

Ekim sonra sürme gücü yüksek çıkışlar (dayanıklı fide dönemi) sağlamak için, toprak sıcaklıkları en az 15°C  olmalıdır. Toprak sıcaklığı ne kadar yüksekse, fideler o kadar hızlı ortaya çıkar ve zararlılara ve hastalıklara karşı daha az savunmasız olurlar.

 

15°C'de, fide çıkışları için 9 - 16 gün gerekir. 21°C'de , yalnızca 5 - 6 gün gerekir. Ortaya çıktıktan sonra bile hıyarlar soğuğa karşı hassas kalır. Soğuk bölgelerde, donlardan kaçınmak için tohumlar her zaman yeterince geç ekilmelidir. Soğuk koşullara maruz kalma, sıcaklıklar donma noktasının üzerinde kalsa bile büyümeyi yavaşlatacaktır. Yavaş büyüyen fideler zararlılara karşı savunmasızdır (genç bitkilerin yaprak alanını önemli ölçüde azaltır). Çiçeklenme sırasında çok yüksek sıcaklıklar polen canlılığını azaltır.

Soğuk ve bulutlu büyüme mevsimi acımtırak meyvelere neden olabilir.

 

2.2.2 Seralara özel referansla ışık

Bitki gelişimi ışığa bağlıdır. Bitkisel maddeler, yalnızca bitkinin yeşil kısımlarında, çoğunlukla yapraklarda bulunan klorofil (yeşil pigment) tarafından ışık emildiğinde gerçekleşen fotosentez işlemiyle üretilir. Ancak, büyüklüğü ve rengi nedeniyle özel bir durum olan salatalık meyvesinin fotosentetik verimliliğini küçümsemeyin. Fotosentez sürecinde, ışığın enerjisi, şeker ve nişasta gibi karbonhidratları üretmek için bitkideki atmosferik karbondioksit ve suyu sabitler.

Genel olarak, fotosentez hızı ışık yoğunluğuyla ilgilidir, ancak orantılı değildir. Işığın önemi kışın az olduğu zaman ortaya çıkar. Geç sonbahar, kış ve ilkbaharın kısa, sıkıcı günlerinde, düşük günlük ışıma enerjisi seviyeleri düşük karbonhidrat üretimiyle sonuçlanır.

 

Kötü ışık koşulları sadece fotosentetik üretkenliği sınırlamakla kalmaz, aynı zamanda gün boyunca üretilen sınırlı karbonhidratlar, uzun gece boyunca solunum yapan bitki tarafından büyük ölçüde harcanır. Kış aylarında bitkide bulunan düşük karbonhidrat tedariki, gelişememiş meyvelerin fazlalığını kanıtladığı gibi, verimliliği ciddi şekilde sınırlar. Tamamen gelişmiş bir bitkisel ürün, bitkilerin yeterli su, besin ve karbondioksite sahip olması ve hava sıcaklığının çok yüksek olmaması koşuluyla, doğal ışık yoğunluğundaki herhangi bir artıştan yararlanır.

2.2.3 Seralara özel referansla nisbi nem (NN)

Yüksek bağıl nem (NN) genellikle büyümeyi destekler. Bununla birlikte, orta veya hatta düşük bağıl nemde de makul büyüme elde edilebilir. Bitkisel ürün, alçak nisbi nemden çok yüksek nisbi neme uyum sağlayabilir ve buna dayanabilir, ancak nisbi nemdeki şiddetli ve sık değişikliklere hassas bir şekilde tepki verir. Bu tür değişikliklere duyarlılığı, bitkisel ürünün yüksek bağıl nem koşulları altında geliştirildiği durumlarda en yüksektir.

 

Yüksek nisbi nem koşulları altında bitkisel ürününe diğer dezavantajları, bitkiler üzerinde suyun yoğunlaşması riskinin artması ve ciddi derece hastalıkların gelişmesine neden olmasıdır. Sonuçta ortaya çıkan düşük terleme oranları, belirli besin maddelerinin, özellikle kalsiyumun yaprak kenarlarına ve meyveye yetersiz alınmasından ve taşınmasından sorumlu tutulur. Düşük nisbi nemde sulama kritik hale gelir, çünkü kökleri göllemeden ve onları oksijenden mahrum bırakmadan büyüme ortamına büyük miktarlarda su ilave edilmelidir.

Ayrıca, düşük nisbi nem, külleme ve kırmızı örümceklerin, akarların gelişimini kolaylaştırır, bu da sisleme cihazlarının kurulmasını ve çalıştırılmasını tek başına haklı çıkarabilir.

 

2.2.4 Serada karbondioksit

Nispeten yüksek sıcaklıklarda ve ışık yoğunluğunda, 400 ppm'e kadar bir konsantrasyonda uygulanan ek karbon dioksitin ekonomik olarak yararlı olduğu kanıtlanmıştır. Ortalama bir deniz iklimine sahip bölgeler, yalnızca yaz aylarında uygulanan karbondioksitten daha fazla faydalanabilir. Ancak karasal iklime sahip bölgelerde, sıcak yaz boyunca seranın aktif olarak havalandırılması ihtiyacı, uygulamayı daha az ekonomik hale getirir. Yapay ışık sağlandığında gündüz veya gecenin herhangi bir bölümünde karbondioksit uygulayın. Garantili saflığı ve doğru konsantrasyon kontrolüne uygunluğu nedeniyle, ekonomik olarak uygulanabilir ve sıvı karbondioksit (basınç altında sıvılaştırılmış karbondioksit gazı) kullanılması şiddetle tavsiye edilir. Sıvı karbon dioksit de tercih edilir çünkü karbondioksit üretmek için doğal gaz veya propan yakmak, etilen gibi gaz kirletici maddelerin sebep olabileceği bitki zararlanmalarına neden olabilir.

 

2.2.5 Tohum çimlenmesi

Tohumlar optimum koşullarda üç günde çimlenir ve çıkar. Bu süre zarfında tohum kabuğu sıkı kalır.

 

Kotiledonlar ortaya çıktığında kökler hızla gelişir.

Sunlight, fotosentez ürünlerini gerçek yapraklara ve kök sistemine iletir.

 

1. hafta kotiledonların bütünlüğü çok önemlidir ve zarar görürse bitkiler geri çekilir.

Fideler iyileşebilir ancak zayıf gelişecek ve strese açık olacaktır.

 

Uygun çimlenme için toprak sıcaklığı 15 °C'nin üzerinde olmalıdır. Toprak çok soğuk ve ıslak ise zayıf fide çıkışı gerçekleşecektir.

 

 

2.2.6 Dikim

Hıyar büyüme mevsimi nispeten kısadır, tarlada yetiştirilen çeşitler için 55-60 gün ve sera çeşitleri için 70 günden fazladır.

 

Dikim Tarihleri

Hıyar neredeyse her zaman doğrudan tohum olarak atılabilir. Çoğu kabakgiller gibi, şaşırtma iyi yapılmazsa bu maliyetlerinin telafi edilmesi zor olur. Dikim derinliği 2,5-4 cm'dir. Çok derin tohum atımı, çıkışı geciktirir.

Turşuluk hıyar ekim tarihlerinde çok hassas olmalıdır, böylece hasat, sanayi ihtiyaçları ile örtüşür.

 

Erken bitkisel üretim için, konteynırda yetiştirilen ekimler, günlük ortalama toprak sıcaklıkları 15 ° C'ye (60 ° F) ulaştığında ekilir, ancak çoğu hıyar doğrudan tohum olarak atılır. Erken dikimler rüzgarlardan sıra örtücüleriyle korunmalıdır. Plastik malç üzerinde yetiştiricilik de erkencilik sağlayabilir.

 

Dikim aralığı

Dikim aralığı, yetiştirme yöntemine, çeşide ve hasat yöntemine bağlıdır.

Yakın aralık verimi artırır, daha düzgün olgunluk sağlar ve yabancı ot sorunlarını azaltır. Aynı zamanda daha açık renkli daha kısa meyveler ile sonuçlanır.

 

Öte yandan, yüksek bitki popülasyonu daha fazla tohum ve biraz daha yüksek gübre oranları gerektirir.

 

 

Tablo 2.2: Açık tarla yetiştiriciliği için aralık ve tohumlama parametreleri

Elle toplanan
Tüketim miktarı	Ekim yoğunluğu (bitki/ha)	Sıra arası mesafa		Sıra üzeri		Tohum yoğunluğu
		cm	Feet	cm	Inch	kg/ha	lbs/acre
Taze (dilimlenmiş)	40-50,000	90-120	3-4	23-30	9-12	1.7	1.5
Turşu (sanayilik)	60-75,000	90-120	3-4	15-20	6-8	2.0-5.5	2-5
Makineli Hasat
Turşu (sanayilik)	50-75,000	60-70	24-28	5-10	2-4	1.8-5.5	1.8-5

Sera bitkisi aralığı, budama ve eğitim sistemine bağlı olarak bitki başına 1-2,5 / m2 veya daha fazla sağlamalıdır. Önerilen yoğunluk 33.000 - 60.000 bitki / ha'dır.

 

Şekil 2.2: Hıyar serası

 

2.2.7 Toprak

Hıyar, iyi drene edilmiş, organik madde oranı yüksek ve pH'ı 6 - 6.8 olan hafif dokulu toprakları tercih eder. Birçok toprak tipine adapte olur, ancak kumlu topraklar erkencilik sağlar. Hıyar asitli topraklara oldukça toleranslıdır (pH 5,5'e kadar).

 

Sera hıyarı genellikle geniş bir toprak pH aralığında (5.5-7.5) oldukça iyi büyürler, ancak mineral topraklar için pH 6.0-6.5 ve organik topraklar için pH 5.0-5.5 genellikle optimum olarak kabul edilir.

 

PH çok düşük olduğunda, topraktaki magnezyum seviyesi düşük olduğunda istenen seviyeye yükseltmek için öğütülmüş kalsitli kireçtaşı veya eşit miktarda dolomitik kireçtaşı ekleyin.

 

Genellikle sera mineralli toprakların çoğunda pH optimum pH aralığının (6.0-6.5) üzerindedir. Yüksek pH problemine basit ama geçici bir çözüm, asitliğini kireçtaşı ile nötralize etmeden turba eklemektir. Turba aynı zamanda iyi bir toprak yapısının korunmasına da yardımcı olur, ancak ayrışma yoluyla kaybı telafi etmek için yıllık olarak eklenmesi gerekir.

 

Ekim öncesi toprak hazırlığı

1. Toprak fümigasyonu yabancı otların ve topraktan kaynaklanan hastalıkların kontrolüne yardımcı olur. Tek başına fümigasyon şeffaf plastik altında yeterli yabancı ot kontrolü sağlamayabilir.
2. Tarla ekiminden önce siyah plastik malçlama, nemi muhafaza eder, toprak sıcaklığını yükseltir, erken ve toplam verimi artırır. Plastik, tütsülenmiş toprağın hemen üzerine yerleştirilmelidir. Plastiği döşerken toprak nemli olmalıdır. Siyah plastik, herbisit olmadan kullanılabilir.
3. Plastik ve fumigant, iyi hazırlanmış ekim yataklarına ekimden 2-4 hafta önce uygulanmalıdır.
4. Yatak hazırlığı sırasında gübre uygulanmalıdır. Nitrojenin (N) en az % 50'si nitrat (NO3) formunda olmalıdır.
5. Hıyarlarlarda kullanılması önerilen herbisitler, fümige edilmemiş toprakta şeffaf plastik malç altında kullanıldığında tatmin edici yabancı ot kontrolü sağlamayabilir.
6. Sonbaharda ekilen hıyarlarda virüs bulaştıran yaprak bitlerini uzaklaştırmak için folyo ve diğer yansıtıcı malçlar kullanılabilir.
7. Maksimum virüs koruması için malç yoluyla doğrudan tohumlama önerilir. Tarlada topraktan bulaşan hastalık geçmişi olduğunda fümigasyon gerekli olacaktır. Yetiştiriciler plastik malç ile damla sulamayı düşünmelidir.

 

2.2.8 Kafesleme (Kafesli terbiye - tele alma)

Hıyar bitkileri yerden tasarruf etmek ve verimi ve meyve kalitesini artırmak için kafeslerde terbiye edilebilir (tele alınabilir). Ancak, kafes yapmanın yüksek maliyeti, çoğu durumda bu yöntemle ticari üretimi ekonomik olmayan hale getirir. Sera bitkileri kafeslenmelidir, çünkü uzun meyveler yerde durursa bükülür.

 

Hıyar bitkisinin tele almanın (kafeslemenin) başlıca avantajları şunlardır:

• hasat verimi
• zararlı yönetimi verimliliği
• daha düzgün meyveler
• tek tip meyve rengi
• toprak kökenli hastalıklara bağlı meyve kaybının azaltılması
• daha yakın, düzenli sıralar nedeniyle artan verim
• Azaltılmış eğri meyve oranı, dilimleme hıyarları için kafeslemeyi kesinlikle gerekli kılar

 

Dezavantajları şunları içerir:

• Ekstra maliyet
• sistemi kurmak, sökmek vs. için ekstra emek

Şekil 2.3: Hıyarın kafese almanın (tele almanın) farklı yöntemleri

 

2.2.9 Sera Hıyarları

Çiçeklenme ve meyve tutumları

Tüm Avrupa sera çeşitleri tozlaşma olmadan meyve verir. Çiçeklenme durumunda gynoecious ve meyveler tozlaşmaya ihtiyaç duymadan gelişir.

 

Kültürel uygulamalar

Sera hıyarları optimum çevre koşulları altında hızla büyür ve meyve üretimi tohumlamadan 60 - 70 gün sonra başlar. İyi bir üretim için gün boyunca 24 - 27 santigrat derece sıcaklık aralığı tercih edilir. 29 - 32 santigrat derece arasında en yüksek gündüz sıcaklıkları tolere edilebilirken, uzun süreli yüksek sıcaklıklar meyve kalitesini olumsuz etkileyebilir. 18 santigrat dereceden düşük olmayan gece sıcaklıkları hızlı bir büyüme oranına ve en erken meyve üretimine izin verecektir.

 

Hıyar dikimi ve gelişimi

Sera hıyarlarının dikimlerine genellikle şaşırtma ile başlanır, ancak sera yataklarında doğrudan tohumlama, tohumlamadan meyve vermeye kadar geçen sürenin kritik olmadığı ve hakim sıcaklıkların iyi tohum için yeterince sıcak olduğu yaz sonu veya erken sonbahar dikimleri için de serayı ısıtmak zorunda kalmadan çimlenme için pratik olabilir.

Şaşırtma ile, sera alanını daha verimli kullanılır, çünkü tohum çimlenmesi ve bitkilerin erken büyümesi daha küçük bir fidanlık alanıyla sınırlı olabilir. Şaşırtma işleminin dezavantajları, konteynerlerin (viyollerin) maliyetleri ve şaşırtma işleminin işçilik maliyetleridir.

 

Dikim aralığı, terbiye ve budama

Belirli bir serada yetiştirilecek bitki sayısına ilişkin karar, mahsulün büyümesi sırasında beklenen ışık koşullarına ve ayrıca bitkileri budama yöntemine dayandırılmalıdır. İyi güneş ışığı ile her bitkiye yaklaşık 0,5 m2 (alan tahsis edilir. Yaprakların bitişik bitkiler tarafından üst üste binmesini ve gölgelenmesini önlemek için düşük ışıkta yaklaşık iki kat daha fazla alana ihtiyaç duyulabilir.

 

Sıra (dizi) içindeki sıra ve bitkiler arasındaki boşluk, yetiştirici tercihine göre değişebilir. Sıralar genellikle 1,2 - 1,5 m (4 - 5 fit) aralıklıdır ve sıra arası 30-45 cm (12 - 18 inç) aralığındadır.

 

Yetiştiricilerin çoğu bitkilerini şemsiye sistemiyle budamaktadır. Bu sistemde, hıyar bitkisi destek teline ulaşıncaya kadar geliştikçe tüm yan dallar kaldırılır. Bitkinin hızlı vejetatif gelişimini teşvik etmek için meyvelerin ana gövdenin 75 cm (30 inç) altında gelişmesine izin verilmemelidir. Bu noktanın üzerindeki ana gövdeli meyvelerin her bir yaprağın tabanında gelişmesine izin verilir.

 

Her boğumda birden fazla meyve gelişmeye başlayabilir. Bazı yetiştiriciler bunları tek bir kuvvetli meyveye kadar seyreltir, ancak tüm genç meyveleri bırakmak daha pratik olabilir, çünkü birden fazla meyvenin gelişebileceği gözlemlenmiştir.

Meyve seyreltme

Fazla tutum bazen sorun olabilir. Bitkilerin zayıflamasını önlemek ve meyve iriliğini iyileştirmek için seçici meyve seyreltme ile bitki başına meyve sayısını kontrol edin. Bu teknik etkilidir, bu yüzden dikkatlice kullanmak uygulamak gerek. Bitki başına optimum meyve sayısı, kültüre ve daha da fazla yetiştirme koşullarına göre değişir. Bitki başına meyve sayısının sınırlandırılması her zaman yüksek fiyatlı büyük meyvelerle sonuçlansa da, yetiştiriciler mahsulün potansiyelini hafife alma veya iyi hava tahmininde başarısız olma riski taşır. Çok fazla meyve seyreltilirse üretim gereksiz yere sınırlandırılabilir. Meyve seyreltme, şüphesiz en çok finansal getirilerini en üst düzeye çıkarmak için kullanabilen deneyimli yetiştiricilerin elinde faydalıdır. Seyreltilecek meyve, çok büyümeden alınmalıdır.

Sulama

Maksimum verim ve meyve kalitesi ancak bitkiler yeterli ve zamanında nem alırsa gerçekleşecektir. Hıyar bitkileri sığ köklere sahiptir ve büyümenin her aşamasında bol miktarda toprak nemine ihtiyaç duyar. Meyve sertleşip olgunlaşmaya başladığında, yeterli nem özellikle kritik hale gelir.

 

Sulamanın amacı, havanın köklere ulaşamayacağı ölçüde toprağı ıslatmadan bitki köklerine tam olarak yeterli miktarda su sağlamaktır. Bitkiler solmaya başlayana kadar beklemeyin. En güzel pratik, toprağı kazmak ve bir sonraki sulamaya başlamadan önce ne kadar su kaldığına karar vermektir. Haftanın aynı günü düzenli sulama yapmak akıllıca değildir. Bitkilerin ihtiyaçları günlük ve mevsimsel olarak değişmektedir. Seraya Ocak veya Şubat aylarında ekilen genç bitkileri sadece 5-10 günde bir ve daha sonra sadece 15-20 cm toprağı ıslatmaya yetecek kadar sulayın. Haziran ayında büyüyen benzer bitkiler 5-10 kat daha fazla suya ihtiyaç duyabilir. Her uygulamada ne kadar su ekleneceğini toprak dokusu ve yapısı belirlesin. Sulamadan önce ve birkaç saat sonra toprağı inceleyerek su uygulamasının etkinliğini değerlendirebilirsiniz. Toprak tipine ve büyüme koşullarına bağlı olarak, yüksek kaliteli hıyar elde etmek için haftada yaklaşık 25–50 mm suya ihtiyaç vardır. Düzensiz su temini, özellikle çiçek açma ve meyve gelişimi sırasında, meyve kalitesini olumsuz yönde etkileyebilir ve artmış gelişememiş veya çengelli meyveye neden olabilir.

 

Suyun pH'ı da kritiktir ve ayarlanması gerekebilir. Bitkilere sağlanan besleyici solüsyonun hedef pH'ı 5.5 ile 6.0 arasında olmalıdır. PH'ı 7'nin üzerinde ise nitrik, sülfürik veya fosforik asit önerilir. Kaynak suyu yüksek bikarbonat konsantrasyonları nedeniyle alkali ise, çökelmeyi önlemek için gübre tuzları eklenmeden önce pH ayarlanmalıdır. PH'ı yükseltmek gerekirse, genellikle potasyum hidroksit kullanılır..

 

Önemli: Irrigation timing should not interfere with pollination and should allow surfaces to dry before nightfall.

Damla sulama sistemi, diğer geleneksel toprak sulama sistemlerinden daha iyidir, çünkü su ve besin tedarikini düzenleyerek mahsul büyümesini kontrol etmek için kullanılabilir. Damlama sistemi ayrıca serada bağıl (nisbi) nemin (BN) azaltılmasına da izin verir, çünkü tüm toprak sulanmaz ve sistem ışığı yansıtan malç olarak beyaz polietilen film kullanımına uyumludur. Kaliteli, yeterli sulama suyundan muzdarip ülkelerde, damla sulama yöntemi, çok önemli su tasarrufu sağlayan yüksek su verimliliği ile ifade edilen önemli bir özelliğe sahiptir.

 

Sulama suyu ve enerji dahil kaynaklar bu sayede bu sistemle daha verimli kullanılır. Çoğu durumda, standart 2L / h debiye sahip yaygın sıralı damlatıcılar ve bitki başına bir damlatıcı kullanın.

Bununla birlikte, hıyar kök sisteminin sığlığı ve yaygınlığı nedeniyle, genellikle sulama suyunun daha fazla yanal hareketine neden olan 4 L / s'lik bir damlatıcı da düşünülebilir. Daha da iyisi, bitki başına iki damlatıcı (her biri 2 L / saat) sağlanabilir.

Mikro sprinkler veya sisleyiciler, kök büyümesi, bitki canlılığı (sürme gücü) ve meyve verme üzerinde olumlu sonuçlarla bitki sırası boyunca toprak seviyesinde denenmiştir. Bununla birlikte, bu tür sulama sistemleri, uygun şekilde yönetilmezse, kolayca aşırı sulamaya ve ardından aşırı nem ve bitki sapının ıslaklığından kaynaklanan hastalık epidemisine yol açabilir. Diğer bir alternatif ise, 10 cm aralıklı küçük deliklere sahip düz polietilen tüpler (yaklaşık 5 cm iç çap) kullanmaktır. Bu sistem genellikle suyu damlama sisteminden çok daha geniş bir alana uygular, ancak bağıl nemi bir mikro sprinkler veya mikro sisli sistem kadar yükseltmez. Oldukça ucuz olmasına rağmen, düz tüp sulama sistemi kısa bir ömre sahiptir ve bu da sık sık değiştirilmesini gerektirir. Büyük seralar için iyi bir seçim değildir, çünkü su dağıtım oranları hattın uzunluğu boyunca önemli ölçüde farklılık gösterir (yani, basınç dengeleyici değil). Mahsulü günde dört defaya kadar sulayın ve mahsule gübre uygulamak için sulama sistemini kullanın.

 

Gübreleme

Sera hıyarları hızlı büyüdüğünde asla su veya besin eksikliğinden muzdarip olmamalıdır. Gelişmiş hıyar yetiştiriciliği, mahsulü büyüme döngüsü boyunca mümkün olan en verimli şekilde ve toprak ve su kaynaklarını bozmadan optimum besin oranlarıyla sağlamalıdır. Sera hıyarlarının besin alım oranı çok yüksektir. Bir çalışma, en yüksek meyve üretimi sırasında haftada hıyar bitkisinin 28 kg / ha azot, 5 kg / ha fosfor ve 40 kg / ha potasyum gerektirebileceğini göstermektedir.  Gübre yönetimi uygulamaları, yüksek kaliteli meyvelerden iyi verim elde etmek için besin gereksinimlerinin karşılandığından emin olunmalıdır. Bitki gereksinimlerinin gerçekten karşılanmasını sağlayan önemli bir yöntem, yol gösterici de yaprak analizidir.

 

Yaprak analizi

Hastalık, zararlı ve kimyasallar gibi beslenmeyle ilgili olmayan faktörlerin neden olduğu semptomlar, bozulmaların görsel teşhisini karıştırabilir. Yaprak analizi, görsel bir teşhisi doğrulamak için kullanılabilir. Bu, bitki dokusunda normal konsantrasyonlarda belirli besinlerin bulunup bulunmadığını belirlemek için yaprakların kimyasal testini içerir. Bu teknik, bir gübre programının uygunluğunu kontrol etmek ve besin takviyeleri ihtiyacını tahmin etmek için kullanılabilir.

 

Nutrigation™ (fertigasyon) (sulama sisteminden gübre uygulaması) tarla ve sera sebzelerinin gübrelenmesinde popüler ve verimli bir yöntemdir. Gübreler ya büyük bir bekletme tankında çözülür ve çözelti mahsule pompalanır ya da konsantre stok çözeltilerinde karıştırılır, daha sonra gübre enjektörleri kullanılarak sulama suyuna eklenir.

 

Gübre enjektörlerinin çeşitli markaları ve modelleri, değişen maliyetlerde mevcuttur ve çeşitli derecelerde gübreleme kontrolü sunar. Gelişmiş gübre enjeksiyon sistemleri aynı stok solüsyonundan otomatik olarak bir çok ürün serileri için gereken besin maddelerin karşılayacak düzeydedir. Bilgisayar kontrollü geliştirilen bu sistem dozlayıcı pompaları aktivite ederek programlandığı gibi farklı frekanslarda istenilen dozda bireysel bitki besleme sağlar. Ayrıca bitkisel ürün ve çevre koşullarına göre ürünlere su ve besin tedarikini otomatik olarak ayarlar. Damla sulama ve gübrelemenin uygulanması, bir mahsulün gübre ihtiyacının, mahsul alan temelinde değil, sulama suyundaki gübre konsantrasyonu (ve dolayısıyla besin konsantrasyonu) açısından dikkate alınmasını gerekli kılmıştır.

 

Ayrıca, damla sulama sistemi ile sulanan bitkilerin gübreleme çözeltilerinin besin içeriği ile ilgili tavsiyeler, esas olarak bitkilerin fizyolojik tepkilerine ve ticari verimliliğine dayanmaktadır. Toprakta geleneksel olarak yetiştirilen bitkilere gübre uygulaması için daha önceki tavsiyelerin çoğu bitki tarafından besin alımı tahminlerine dayanıyordu.

 

Damla sulama kullanıldığında taban gübreleri normalde uygulanmaz, ancak turba veya kireç, toprak yapısını iyileştirmek ve toprak pH'ını ayarlamak için ekim öncesi ihtiyaç olabilir.

 

Büyüme mevsimi boyunca yapılan yaprak analizlerine dayalı olarak iki genel gübreleme rejimi örneği verilmiştir, ancak bu konu 3. bölümde (hıyarın mineral beslenmesinin tüm yönünü ele alan) daha ayrıntılı olarak ele alınmıştır.

 

 

Tablo 2.3: Hıyarlarda N:K ratio = 1:2* ile Nutrigation™ planlaması ve oranları 

Dikim sonrası gün	Günlük Azot	Günlük potasyum	Kümülatif
			Azot	Potasyum	Azot	Potasyum
			kg/ha		Lbs/acre
(dikim öncesi)			28	50	25.0	45.0
0 - 14	0.9	1.8	42	84	37.6	75.2
15 - 63	1.5	3.0	124	220	110.3	196.6
64 - 77	0.7	1.4	135	243	120.1	216.6

 

 

Tablo 2.4: Hıyarlarda N:K ratio = 1:1* ile Nutrigation™ planlaması ve oranları 

Dikim sonrası gün	Günlük Azot	Günlük Potasyum	Kümülatif
			Azot	Potasyum	Azot	Potasyum
			kg/ha		Lbs/acre
(dikim öncesi)			27	27	24.0	24.0
0 - 7	1.0	1.0	35	35	31.0	31.0
8 - 21	1.5	1.5	58	58	52.0	52.0
22 - 63	2.0	2.0	152	152	136.0	136.0
64 - 70	1.5	1.5	168	168	150.0	150.0

* yaprak analizi baz alınmıştır.

 

Şekil 2.4: Nutrigation™hıyar verimliliğini artırmak için köklü bir yöntemdir.

 

Bitki Rotasyonu

Çoğu hastalık için 3 yıllık bir döngüde aynı familyadan bitkilere geçiş yapılmaması önerilir, ancak Fusarium solgunluğu varlığında bu durum 5 yıla çıkarılmalıdır.

 

2.2.10 Özel hassasiyetler

Hıyar ve diğer kabakgiller, verimi ve meyve kalitesini tehlikeye atabilecek bir dizi özel hassasiyete sahiptir. Bu hassasiyetler arasında genel tuzluluk (yüksek E.C. değerleri), kalsiyum, magnezyum, sodyum, klorür ve perklorat gibi belirli iyonlara duyarlılık sayılabilir.

 

Tuzluluk

Tuzluluk zararlarına yüksek E.C. yer altı suyu, sulama suyu, toprak veya büyüme ortamı ve aşırı gübre uygulamaları neden olabilir.

Şekil 2.5 & 2.6: Yüksek tuzluluk / E.C.: Yapraklar donuk ve kösele gibi görünür. Yaprak kenarının etrafında dar bir sarı sınır gelişir

 

Tuzlu koşullarda yetiştirilen bitkiler bodurdur ve solmaya meyilli koyu yeşil, donuk, kösele gibi yapraklar üretir (Şekil 2.5). Yaprak kenarlarında genellikle dar bir sarı nekrotik doku bandı bulunur (Şekil 2.6). Bu, yaprak genişlemesini etkileyerek, yaprağın aşağı doğru hafifçe çukurlaşmasına neden olabilir.

 

Ciddi bir su stresinden sonra, en yaşlı yapraklarda tek tip bir soluk yeşil kloroz ve yaprak içinde küçük nekrotik alanlar gelişebilir. Su temini sürdürülürse, yapraklar sadece kenarlarında bir bant soluk yeşil doku geliştirebilir. Bitkiler sıcak havalarda solma eğilimindedir.

Sulama suyundaki tuz konsantrasyonu arttıkça salatalık veriminde doğrusal bir düşüş olduğu birçok çalışma göstermiştir. E.C.'de 1 mmho / cm'lik bir artış için verim düşüşü yaklaşık% 17 idi (Bkz. Şekiller 2.7. & 2.8.)

 

Şekil 2.8 ayrıca hıyar bitkilerinin tuzlu koşullara duyarlı olduğunu açıkça göstermektedir. Tuzluluk bitkilerin vejetatif büyümesini engeller. Ayrıca, tuzluluk, Şekil 2.8'de gösterildiği gibi ürün verimini ciddi şekilde azaltır.

 

Şekil 2.7: E.C.'nin hıyar (çeşit. Dina) fidelerinin nisbi büyüme oranına etkisi (Al-Harbi, 1995)

 

Şekil 2.8: Tuzluluğun hıyar verimi üzerindeki etkisi(Ayers, 1977)

 

 

Tuzluluk etkilerine karşı koymak için kültürel önlemler şunlardır:

 

• Fazla gübre çıkarılana kadar toprağı veya yetiştirme ortamını tatlı suyla süzün/yıkayın.
• Oranların bitkisel ihtiyaçlarını aşmamasını sağlamak için gübre programını ayarlayın.
• Tuzluluğa daha dayanıklı çeşitler kullanın.
• Potasyum bitkilerin tuzluluk stresiyle başa çıkma kabiliyetini önemli ölçüde artırdığından, potasyum klorür dışında bol miktarda potasyumlu gübre (Multi-K) uygulayın.

Klor (Cl-) toksisitesi

Hıyarın normal gelişimi, demir gibi yalnızca küçük miktarlarda klorür gerektirir, ancak ortamda varsa, daha fazlası alınır. Klorür toksisitesi ciddi bir soruna dönüşebilir.

 

Şekil 2.9: Hıyar yaprağında klor toksisitesi belirtileri

 

Devridaim (sirkülasyonlu) olan hidroponik büyüme sistemlerinde özel dikkat gereklidir. Bitkisel analiz, sulama suyuna sodyum ve klorür eklendiğinde, hıyar kökleri tarafından sodyuma göre klorürün çok daha büyük miktarlarda alındığını göstermiştir. Klorür anyonu, bitki canlılığını önemli ölçüde azaltır ve yaprak kenarlarında birikme eğilimi gösterir, yaprak kenarı etrafında bir miktar yaprak kenarı kavurması ve nekroz (doku ölümü) ile yaprak kenarlarında bir bant soluk yeşil doku oluşturur, bu da konsantrasyon artışının% 3'e kadar çıkmasından kaynaklanır ( !!!) (Bkz. Şekil 2.9.) Bu tür yapraklar, erken yaprak dökülmesine ve azalmış fotosentez aktivitesine eğilimlidir.

 

Hıyarların spesifik klorür duyarlılığı nedeniyle, tarlada yetiştirilen hıyarlarda potasyum klorür (KCl) veya kalsiyum klorür (CaCl2) gibi klorür içeren gübrelerden kaçınılması şiddetle tavsiye edilir. Ayrıca, klorür içermeyen gübreler, En iyi hıyar verimi için hidroponik sistemlerde mutlak ön koşul.

 

 

Perchlorate toksisitesi

Perklorat anyonu (ClO4) - doğal nitratların mineral yataklarında bulunur. Bu nedenle, bazen Şili'de üretilen potasyum nitrat gibi bu yataklardan üretilen gübrelerde bulunur. Perklorat, RuDP (Ribuloz Difosfat Karboksilaz) enziminin aktivitesini azaltan güçlü bir asittir.

 

Sera sebzelerinin yetiştirilmesi için kullanıldığında, perkloratın besleyici çözeltinin% 0.3'lük konsantrasyonlarında aşağıdaki semptomlarla kendini gösteren "Bolblad" sendromuna neden olduğu kanıtlanmıştır:

 

• Yaprak kıvrılması ve kısmi nekroza dönüşen bozulma.
• Dişi çiçeklerin kısmen açılması.
• Azalan meyve tutumu nedeniyle verimde belirgin azalma.
• Bozukmuş meyveler.

Glyphosate toksisitesi

Glyphosate, çok popüler, geniş kapsamlı bir herbisittir. Hıyar bitkilerinin yakınında kullanıldığında, hıyar bitkisi tarafından emilen küçük miktarlar, yukarı doğru kıvrılma, soluk yeşilden sarıya genç yapraklar ve şiddetli bodurluk gibi zararlar üretmek için yeterlidir. (Bkz. Şekil 2.10.)

 

Şekil 2.10: Hıyar yaprağında Glyphosate toksisite semptomları

 

2.2.11 Verim

Hıyar verimi çeşitlere ve yetiştirme koşullarına göre büyük farklılıklar gösterir. Dünya ortalaması 15 t / ha iken, Avrupa'daki modern seralarda 350 t / ha ve üzeri verim elde edilmektedir.

 

Beit Alpha çeşitleri 250-450 t / ha ve Hollanda çeşitleri 400 t / ha verim verebilmektedir.

Yetersiz yetiştirme koşullarında verim 30-60 t / ha, cam altında elde edilen optimum sıcaklık, nem, ışık yoğunluğu ve tozlaşma altında 100-300 t / ha'ya ulaşabilirler.

 

2.2.12 Hasat

Hıyar bitkisi 40 - 50 gün içinde olgunlaşır ve dikimden 45 - 55 gün sonra hasat başlar.matures within 40 - 50 days and harvesting starts 45 - 55 days after planting.

Ekim zamanı ve çeşidine bağlı olarak yazın erken sonbahara kadar hasat edilir.

Çoğunlukla turşu pazarı için bir defalık mekanik hasat makinesi kullanılmıyorsa, aşırı büyük ve aşırı olgun meyvelerden kaynaklanan kayıpları önlemek için taze tüketim hıyarları, meyveler istenen boyuta ulaştığında 2-4 gün aralıklarla hasat edilmelidir.

 

Önemli: Bitkide kalan fazla olgun hıyar meyvesi, yeni meyve tutumunu engeller.

Turşu türleri meyveler 5-7,5 cm uzunluğunda ve dilimleme türleri (taze pazar için) - meyveler koyu yeşil, sert, 15-20 cm uzunluğunda ve 4-5 cm çaplı olduğunda hasat edilir. 

 

Taze tüketim için hıyarlar, yaklaşık 15 - 10 cm uzunluğunda ve 3,8 - 6,3 cm çapında olduklarında hasat için hazırdır. Hıyar, herhangi bir sararma belirtisi olmaksızın koyu ile orta yeşil arasında olmalıdır. Çeşit ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak tohum atımından hasat olgunluğuna kadar ortalama 58 - 65 gün gereklidir. Taze pazar hıyarları elle hasat edilir. Tek tek meyveler sürekli bir şekilde gelişmediği ve olgunlaşmadığı için, olgunluk zamanlaması bir tarla içinde tek tip değildir. Sonuç olarak, taze pazar hıyarları genellikle 3 haftalık bir süre içinde 6 - 8 kez toplanır. azı durumlarda, taze pazar hıyarları bir mevsimde 12 ile 15 kez toplanabilir. Toplama sayısı tohumların ne zaman ekildiğine ve pazardaki arz ve talep durumuna bağlıdır. Fiyat, toplamada önemli bir faktördür. Hıyar fiyatları belirli bir seviyenin altına düştüğünde, yetiştiriciler için hasada devam etmek ekonomik olmaz.

 

 

Turşuluk hıyarlar, uzunluk / çap oranı 2,9 ila 3,1 arasında değiştiğinde hasat için hazırdır. Hıyarlar, herhangi bir sararma belirtisi olmaksızın, orta yeşil, taze salatalıklardan biraz daha hafif olmalıdır. Çeşide ve yetiştirme koşullarına bağlı olarak tohumlamadan olgunluğa kadar ortalama 55 ila 65 gün sürer.

 

Turşuluk hıyarlar elle veya makinede hasat edilir. El hasadı, göçmen işgücünün kolayca bulunabildiği bölgelerde yaygındır. Elle hasat edildiğinde, tarla tipik olarak 5 ila 6 kez toplanır. Turşuluk hıyar aşırı büyümeyi önlemek için 3 veya 4 günlük aralıklarla hasat edilmelidir. Ancak, hasat için bir makine kullanılıyorsa, tarla yalnızca bir kez toplanır.

 

 

Hıyar yetiştiriciliği hakkında daha fazla bilgiye mi ihtiyacınız var? Her zaman hıyar gübreleri & hıyar bitki rehberi içerik tablosu ve hıyar gelişim dönemleri sayfamıza geri dönebilirsiniz.